Stop Love 08
“ปล่อย” ผมพูดเสียงแข็งที่สุดเท่าที่ตอนนี้จะพูดได้
แต่พี่มันก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย กูเชื่อไอ้เชย์กับไอ้เนวแล้ว
กูคงไว้ใจคนง่ายเกินไปสินะ
“กูบอกให้ปล่อยไง”
ผมสะบัดมือจะผลักหน้าพี่มันออกแต่ดันไปตบหน้าพี่มันเต็มๆ หึ สม
“กับอีแค่กูไปยุ่งกับเด็กมึงนี่มึงต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ
หวงเด็กตัวเองมากไม่ล่ามโซ่มันไว้เลยอะ” ในเมื่อคุยดีๆ ไม่ได้ ก็เจอกูในเวอชั่นปากหมาแล้วกัน
“หึ” แต่เหมือนพี่มันจะอารมณ์เสียมากขึ้น เออ เรื่องของมึง
พี่ผามันจับข้อมือสองข้างของผมแล้วกดไว้เหนือหัว แล้วพี่มันก็ถอดเสื้อผมทันที
แม่งเอ้ย ผมดิ้นจนสุดแรงแต่แม่งเหมือนผมแค่เขยิบตัวอะ
พี่มันแรงเยอะเกินไปหรือผมแรงน้อยไปวะ
“เด็กมึงก็มีเยอะแยะ จะอะไรมากวะ กูยังไม่ได้เอาสักหน่อย”
ผมพูดอีกครั้ง แต่เหมือนผมยิ่งพูดพี่มันจะยิ่งโมโหเพิ่ม
โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวพี่มันก็ดึงทั้งกางเกงและบ็อกเซอร์ผมลง เชี่ย…กูกลัวจริงจังละ
“พี่ผา…” ผมเรียกพี่มันเสียงสั่น
“ปากดีต่อสิ” พี่มันยิ้มมุมปากแล้วมองผม
“ปล่อยผมเถอะ…นะ” ผมพูดได้แค่นั้นพี่มันก็ก้มลงมาจูบปิดปากผม
ได้มึงได้ ผมกัดปากพี่มันไปเต็มแรง หึ เลือดออกเลยดิ สม
“เชี่ย!”
ผมสะดุ้งตอนที่พี่มันเอานิ้วกดเข้ามาช่องทางด้านหลังของผม
ตัวผมตอนนี้สั่นแบบคุมไม่ได้เลย
“ปล่อย…” ผมพูดอีกครั้ง
“สายไปแล้ว” พี่ผาแม่ง…เหี้ย ผมแม่ง
โง่เองที่ไว้ใจคนง่ายขนาดนี้ ผมดิ้นจนหมดแรงแล้ว
“พี่แม่ง เหี้ย” ผมพูดได้แค่นั้นพี่มันก็เอาอีกนิ้วเข้ามา เจ็บ…ผมกัดปากตัวเองไว้
ไม่ กูจะไม่ร้องไห้ พี่มันกดนิ้วเข้าไปลึกขึ้น
“อะ…” ผมเผลอร้องออกมา
พี่มันเลยเร่งจังหวะนิ้วให้โดนจุดนั้นรัวขึ้น
“พะ…พี่ผา หยุด..อะ…หยุด” แม่งเหี้ยตรงกูมีอารมณ์นี่แหละ เกลียดตัวเองชิบหาย
“หึ” พี่ผาเข้านิ้วออกแล้วถอดกางเกงตัวเองทันที
“ไม่…กูขอ…ไม่เอา”
ผมส่ายหน้าแล้วถอยหลังแต่พี่มันก็จับขาผมให้กลับไปที่เดิม นี่กูทำผิดอะไรนักหนาวะ
เหี้ยเอ้ย เอากูก็ยังไม่ได้เอาเด็กมัน แล้วทำไมกูต้องมาโดนแบบนี้วะ
พี่มันจับน้องชายผมแล้วรูดช้าๆ
“อะ…ไม่…พะ…พอ”
ผมกัดริมฝีปากตัวเองแรงขึ้น พี่มันเร่งจังหวะจนตัวผมกระตุก…นี่กูเสร็จเพราะพี่มันเหรอวะ…
“เห้ย” ผมร้องออกมาเพราะพี่มันเอาของมันมาถูวนที่ทางด้านหลังผม
พี่มันดันเข้ามาช้าๆ ผมรั้งหน้าท้องพี่มันไว้แล้วส่ายหน้า
“ไม่” ผมมองพี่มัน ตอนนี้น้ำตาผมคลอไปหมดแล้ว ฮึบไว้ไอ้นาว
มึงอย่าร้องไห้นะ
“มะ…ไม่…ฮรึก..”
พี่มันปัดมือผมออกแล้วกดเข้ามาครั้งเดียว
“เจ็บ…เอาออก…เอาออกไป”
ผมห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้แล้ว น้ำตามันไหลเหมือนมีคนมาเปิดก๊อก กูอุส่าไว้ใจ
พี่มันค่อยๆ เร่งจังหวะ
“อืม…” เสียงพี่มันครางออกมาอย่างพอใจ แต่กูไม่พอใจเว้ย!
“อะ…พอ…อือ..พอ..” พี่มันกระแทกจุดนั้นซ้ำๆ จนผมสะดุ้งเกาะไหล่มันไว้
ผมจิกที่หลังพี่มันแรงๆ ทั้งระบายอารมณ์แล้วก็หวังให้มันหยุด แต่ไม่ ไม่เลย…
“อะ…อะ…อย่า…เร่ง…อือ…” ผมกระตุกตัวอีกครั้งแล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา
พี่ผาเร่งจังหวะสักพัก
“อืม…” พี่มันกอดผมทั้งๆ ที่มันยังไม่เอาของมันออก
“ปล่อย” ผมพูดด้วยเสียงอ่อนแรง และสิ่งที่ผมเรียนรู้มาคือ
มันจะไม่จบแค่รอบเดียว ถ้าแก้อะไรไม่ได้ มีอีกทางที่จะทำให้มันแค่รอบเดียวได้…ผมแกล้งสลบไปทันที
“หึ แค่นี้ก็ไม่มีแรงเหรอ” พี่ผามันพูดเบาๆ แล้วถอนตัวออกไป
พี่มันค่อยๆ อุ้มผมเข้ามาในห้องน้ำ อาบน้ำให้แล้วเอาผมมานอนที่เดิม ใช่…ผมรู้ทุกอย่าง
ก็ผมไม่ได้สลบไปจริงๆ นี่ พี่มันใส่เสื้อผ้าให้ผม จะมาทำดีด้วยก็สายไปแล้วไหมวะ
“ขอโทษ” พี่ผาพูดเบาๆ แล้วลูบหัวผม เท่านั้นแหละ น้ำตาผมไหลทันที อุส่าไว้ใจ
อุส่าสบายใจที่อยู่ด้วย มันคงจบแค่นี้จริงๆ พี่ผาห่มผ้าให้ผมแล้วลุกออกจากห้องไป
ผมลืมตาในความมืดแล้วทบทวนทุกอย่างอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ผ่านมามันดีขนาดนี้…แต่ทุกอย่างมันคงจบแค่นี้จริงๆ…
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น